SAMEN voelen we hoe het busje de berg op klimt. Steeds hoger en hoger, dwars door de wolken heen. We worden voor de deur van het toeristenbureautje afgezet in Cuajimoloyas, waar we onze plannen kunnen bespreken en een gids kunnen huren. De mist hangt laag in het dal als we onze hike starten. Dit is goed te voelen als we van de ene bergwand naar de andere oversteken en vrijwel direct de regen inlopen. Het is een prachtige wandeling van ruim 3200 meter hoogte 1000 meter omlaag met een grote verscheidenheid aan beplanting. Waar in het begin nog enkel dennen groeien, zien we al snel de varens (of zoals Wout ze graag noemt: veranen) en komt er naarmate de dag vordert steeds meer kleur in het landschap. En steeds minder in de lucht. We zijn helemaal doorweekt als de gids ons naar een verrassingsbezoekje van een vrouw in het dorp brengt voor het proeven van pulpe. Dit wordt uit de agave gewonnen en laat men fermenteren, zodat er goedkope festivaldrank ontstaat. Mijn witte gezicht met blauwe lippen vertrekt en ik zie ook Wout moeite hebben beleefd te genieten van het geschenk. Het is de basis voor de lokaal populaire gedistilleerde drank Mezcal. We besluiten ter plekken dat we niemand met dit souvenir verdriet willen doen. Na meerdere subtiele hints en het tonen van onze financiële blijk van waardering mogen we de laatste kilometer naar de hut afleggen. Bij aankomst blijkt dit onze allermooiste hut te zijn, met een heerlijk warme douche en genoeg dekens om SAMEN onder te kruipen. Big mama verzorgt diner en ontbijt en als we na onze 2-daagse hike berekenen dat we 300 euro hebben bespaard door dit zelfstandig te ondernemen ervaren wij een eersteklas 'high five-moment'.

In Puerto Escondido wil Wouter graag een motor huren om lekker over het asfalt te scheuren. SAMEN verkennen de mogelijkheden en langzaam wordt ik steeds enthousiaster over het idee. Wout wordt echter steeds sipper als hij erachter komt dat er geen zware motoren beschikbaar zijn. De gouden oplossing is SAMEN op de scooter! Bij de politiecontrolepost vragen wij ons ineens af wat de verkeersregels in Mexico zullen zijn, maar we worden op onze sandalen, in strandoutfit en zonder helm vriendelijk toegeknikt als we met 70 km/uur komen aanscheuren. Als het land ons geen verkoelende wind geeft, dan creëren wij hem zelf. We zijn er helemaal mee in de wolken!

Nadat we voor Wout SAMEN naar het treinmuseum gaan en hij voor mij SAMEN met mij de kunstmusea afloopt laten we ons naar het vliegveld brengen. Nog 1x SAMEN in de wolken, voordat onze vakantie voorbij is.
En dan is het dinsdag werkdag. Ik sta ALLEEN op en fiets ALLEEN naar het station, loop ALLEEN naar mijn werk. Door Wouters avond- en nachtdiensten deze week kom ik ALLEEN thuis. Het is eigenlijk bedtijd, maar ik denk dat ik nog even op blijf voor een momentje SAMEN.